Гӯшти гов бароивон бо албендазол фоидаҳо ва усулҳои истифода

Альбендазол - доруи аскаридоз барои гӯсфандон

Альбендазол яке аз доруҳои маъруфи зидди хурдакакҳо мебошад, ки барои табобати аскаридоз дар гӯсфандон ва дигар ҳайвоноти хоҷагидорӣ истифода мешавад. Ин дору, ки ба гурӯҳи бенимидазолҳо мансуб аст, бо механизмҳои гуногун фаъолият мекунад ва ба макони организми паразит таъсир мерасонад, ки ин боиси нобудшавии он мегардад.

Принсипи кор

Альбендазол бо ихтилофи табиати аскаридоз кор мекунад. Он бо блокировкаи системаи энергетикии паразит дар худаш амал мекунад, ки ин боиси заифшавӣ ва нобудшавии паразит мегардад. Альбендазол манъ кардани глюкоза, ки манбаи асосии энергия барои паразитҳо мебошад, кишвар мекунад. Ин ҷомадо, ки боиси нестшавии аскаридҳо дар организми мизбон мешавад, хеле муассир мебошад.

Фоидаҳо ва самаранокӣ

Роҳнамоии истифода

Альбендазол асосан бо шуридан ва ё барои хӯроки гӯсфандон ба шакли хӯроки муддате ворид мешавад. Мусаллам аст, ки барои ноил шудан ба натиҷаҳои беҳтарин, бояд такрорҳои мунтазам гузаронида шаванд. Вобаста ба вазни гӯсфандон, миқдори тавсияшаванда барои истеъмол муқаррар карда мешавад. Ба ин тариқ, суратҳои аскаридоз, ки дар гӯсфандон хозира ҳастанд, ба осонӣ нест карда мешаванд.

Эҳтиётҳо ва муқобилат

Ҳангоми истифодаи альбендазол, баъзе эҳтиётҳоро бояд риоя кард. Набояд ба гӯсфандон, ки барои ғизо ё табобати дигар доруҳо қарор доранд, альбендазол боис шавад. Агар гӯсфандон аллакай бо домҳои дигар табобат карда шуда бошад, бояд бо ветеринар машварат кард, зеро ба шароити конкретии гӯсфандон ва ҳолати саломатии онҳо вобаста, метавонад самараи манфӣ диҳад.

Натиҷаҳои манфӣ

Набуд кардани сулфа ва нобудкунии аскаридҳо, ин дору бо худаш самараи манфӣ надорад, вале дар ҳолати пушти сармаксуд нест кардани мизбони гӯсфандон, маблағгузорӣ метавонад боиси бемориҳои дигар гардад. Тавсия дода мешавад, ки ҳар гуна табобат бояд бо роҳнамоии ветеринар анҷом дода шавад.

Хулоса

Альбендазол ҳалли муассир барои бартараф кардани аскаридоз дар гӯсфандон мебошад. Ин дору бо механизмҳои махсуси хуби кор кардан, таъсир мерасонад ва пас аз истифодаи дуруст, гӯсфандон хеле зуд беҳбудиҳои назаррасро мебинанд. Аммо, барои самаранокии он ва пешгирии таъсирҳои манфӣ, риояи дурустии миқдор ва эҳтиёткории зарурӣ муҳим мебошад.