لوامیزول 1000 میلی گرم بولوس

لوامیزول پس از دوز خوراکی از روده و پس از استفاده از پوست از طریق پوست جذب می شود، اگرچه فراهمی زیستی متغیر است. گزارش شده است که در سراسر بدن پخش می شود. لوامیزول عمدتاً با کمتر از 6٪ بدون تغییر در ادرار متابولیزه می شود. نیمه عمر حذف پلاسما برای چندین گونه دامپزشکی تعیین شده است: گاو 4-6 ساعت. سگ 1.8-4 ساعت؛ و خوکی 3.5-6.8 ساعت. متابولیت ها هم از طریق ادرار (در درجه اول) و هم از طریق مدفوع دفع می شوند.

لوامیزول برای درمان بسیاری از نماتدها در گاو، گوسفند و بز، خوک، طیور نشان داده شده است. در گوسفند و گاو، لوامیزول فعالیت نسبتاً خوبی در برابر نماتدهای شیردان، نماتدهای روده کوچک (به ویژه در برابر Strongyloides spp. خوب نیست)، نماتدهای روده بزرگ (نه Trichuris spp.) و کرم های ریه دارد. گونه های بالغ گونه هایی که معمولاً توسط لوامیزول پوشانده می شوند عبارتند از: Haemonchus spp.، Trichostrongylus spp.، Osteragia spp.، Cooperia spp.، Nematodirus spp.، Bunostomum spp.، Oesophagostomum spp.، Chabertia spp.، و Dictyocaulus vivapurus. لوامیزول در برابر اشکال نابالغ این انگل ها کمتر موثر است و به طور کلی در گاو (اما نه گوسفند) در برابر اشکال لارو دستگیر شده بی اثر است.

در خوکی، لوامیزول برای درمان Ascaris suum، Oesophagostomum spp.، Strongyloides، Stephanurus و Metastrongylus اندیکاسیون دارد.

لوامیزول در سگ ها به عنوان میکروفیلارکش برای درمان عفونت دیروفیلاریا ایمیتیس استفاده شده است.

لوامیزول در حیوانات شیرده منع مصرف دارد. در حیواناتی که به شدت ناتوان هستند یا نارسایی کلیوی یا کبدی قابل توجهی دارند، باید با احتیاط استفاده شود. در گاوهایی که به دلیل واکسیناسیون، شاخ زدایی یا اخته شدن دچار استرس هستند، با احتیاط یا ترجیحاً استفاده را به تأخیر بیندازید.

اطلاعاتی در مورد بی خطر بودن این دارو در حیوانات باردار وجود ندارد. اگرچه استفاده از لوامیزول در حیوانات بزرگ باردار نسبتاً ایمن در نظر گرفته می شود، اما تنها در صورتی استفاده کنید که مزایای بالقوه آن بیشتر از خطرات باشد.

اثرات نامطلوبی که ممکن است در گاو مشاهده شود می تواند شامل کف کردن پوزه یا ترشح بیش از حد بزاق، هیجان یا لرزش، لیسیدن لب و تکان دادن سر باشد. این اثرات معمولاً با دوزهای بالاتر از توصیه شده یا در صورت استفاده همزمان لوامیزول با ارگانوفسفره ها مشخص می شود. علائم معمولاً در عرض 2 ساعت فروکش می کنند. هنگام تزریق به گاو، ممکن است تورم در محل تزریق ایجاد شود. این معمولاً طی 7 تا 14 روز کاهش می یابد، اما ممکن است در حیواناتی که نزدیک به کشتار هستند قابل اعتراض باشد.

 در گوسفند، لوامیزول ممکن است باعث تحریک پذیری گذرا در برخی از حیوانات پس از دوز شود. در بزها، لوامیزول ممکن است باعث افسردگی، بیهوشی و ترشح بزاق شود.
 در خوک، لوامیزول ممکن است باعث ترشح بزاق یا کف کردن پوزه شود. خوکی آلوده به کرم ریه ممکن است دچار سرفه یا استفراغ شود.

 عوارض جانبی که ممکن است در سگ ها دیده شود شامل اختلالات گوارشی (معمولا استفراغ، اسهال)، سمیت عصبی (تنفس، لرزش، بی قراری یا سایر تغییرات رفتاری)، آگرانولوسیتوز، تنگی نفس، ادم ریوی، برآمدگی های پوستی با واسطه سیستم ایمنی (اریترودم، اریتم مولتی فرم، سمی) است. نکرولیز اپیدرمی) و بی حالی.

 عوارض جانبی مشاهده شده در گربه ها شامل ترشح بیش از حد بزاق، هیجان، میدریاز و استفراغ است.
 

برای تجویز خوراکی.

دوز عمومی 5-7.5 میلی گرم لوامیزول به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است.

برای جزئیات بیشتر در مورد هر بولوس، جدول زیر را ببینید.

دوز بولوس:

150 میلی گرم 1 بولوس به ازای هر 25 کیلوگرم وزن بدن.

600 میلی گرم 1 بولوس به ازای هر 100 کیلوگرم وزن بدن.

1000 میلی گرم 1 بولوس به ازای هر 150 کیلوگرم وزن بدن.

گاو (گوشت و احشاء): 5 روز.

گوسفند (گوشت و احشاء): 5 روز.

در حیواناتی که برای مصرف انسان شیر تولید می کنند استفاده نشود.

حداکثر دمای ذخیره سازی توصیه شده 30 درجه سانتیگراد است.

هشدار: دور از دسترس کودکان نگهداری شود.