Lewamizol 1000 mg w bolusie

Lewamizol wchłania się z jelit po podaniu doustnym i przez skórę po podaniu na skórę, chociaż biodostępność jest zmienna. Według doniesień jest rozprowadzany po całym organizmie. Lewamizol jest metabolizowany głównie i mniej niż 6% jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Okresy półtrwania w osoczu zostały określone dla kilku gatunków weterynaryjnych: Bydło 4-6 godzin; Psy 1,8-4 godziny; i świnie 3,5–6,8 godzin. Metabolity wydalane są zarówno z moczem (głównie), jak i z kałem.

Lewamizol jest wskazany w leczeniu wielu nicieni u bydła, owiec i kóz, świń i drobiu. U owiec i bydła lewamizol wykazuje stosunkowo dobrą aktywność przeciwko nicieniom trawieńca, nicieniom jelita cienkiego (niezbyt dobrze przeciwko Strongyloides spp.), nicieniom jelita grubego (nie Trichuris spp.) i nicieniom płucnym. Dorosłe formy gatunków zwykle objętych działaniem lewamizolu obejmują: Haemonchus spp., Trichostrongylus spp., Osteragia spp., Cooperia spp., Nematodirus spp., Bunostomum spp., Oesophagostomum spp., Chabertia spp. i Dictyocaulus vivapurus. Lewamizol jest mniej skuteczny przeciwko niedojrzałym formom tych pasożytów i jest ogólnie nieskuteczny u bydła (ale nie owiec) przeciwko zatrzymanym formom larwalnym.

U świń lewamizol jest wskazany w leczeniu Ascaris suum, Oesophagostomum spp., Strongyloides, Stephanurus i Metastrongylus.

Lewamizol stosowano u psów jako mikrofilarycyd w leczeniu zakażenia Dirofilaria immitis.

Lewamizol jest przeciwwskazany u zwierząt w okresie laktacji. Należy go stosować ostrożnie, jeśli w ogóle, u zwierząt poważnie osłabionych lub ze znacznymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Stosować ostrożnie lub najlepiej opóźnić podanie u bydła zestresowanego szczepieniem, usuwaniem rogów lub kastracją.

Brak informacji dotyczących bezpieczeństwa stosowania tego leku u zwierząt ciężarnych. Chociaż lewamizol jest uważany za stosunkowo bezpieczny w stosowaniu u dużych zwierząt w ciąży, należy go stosować tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ryzyko.

Do działań niepożądanych, które można zaobserwować u bydła, zalicza się pienienie w pysku lub nadmierne ślinienie, podniecenie lub drżenie, lizanie warg i potrząsanie głową. Działania te na ogół obserwuje się po podaniu dawek większych niż zalecane lub w przypadku jednoczesnego stosowania lewamizolu z fosforanami organicznymi. Objawy zwykle ustępują w ciągu 2 godzin. Po wstrzyknięciu bydłu może wystąpić obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. Zwykle ustępuje w ciągu 7–14 dni, ale może być nie do przyjęcia u zwierząt bliskich uboju.

 U owiec lewamizol może powodować przejściową pobudliwość u niektórych zwierząt po podaniu. U kóz lewamizol może powodować depresję, przeczulicę i ślinienie.
 U świń lewamizol może powodować ślinienie lub pienienie w pysku. U świń zakażonych robakami płucnymi może wystąpić kaszel lub wymioty.

 Do działań niepożądanych, które można zaobserwować u psów, należą zaburzenia przewodu pokarmowego (zwykle wymioty, biegunka), neurotoksyczność (dyszenie, drżenie, pobudzenie lub inne zmiany w zachowaniu), agranulocytoza, duszność, obrzęk płuc, wykwity skórne o podłożu immunologicznym (obrzęk rumieniowy, rumień wielopostaciowy, toksyczne martwica naskórka) i letarg.

 Do działań niepożądanych obserwowanych u kotów zalicza się nadmierne ślinienie, podniecenie, rozszerzenie źrenic i wymioty.
 

Do podawania doustnego.

Ogólna dawka wynosi 5-7,5 mg lewamizolu na kg masy ciała.

Bardziej szczegółowe informacje dotyczące każdego bolusa znajdują się w tabeli poniżej.

Dawka bolusa:

150mg 1 bolus na 25kg masy ciała.

600mg 1 bolus na 100kg masy ciała.

1000mg 1 bolus na 150kg masy ciała.

Bydło (mięso i podroby): 5 dni.

Owce (mięso i podroby): 5 dni.

Nie stosować u zwierząt produkujących mleko przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Zalecana maksymalna temperatura przechowywania wynosi 30 ℃.

Ostrzeżenie: Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.