ლევამიზოლი 1000 მგ ბოლუსი

ლევამიზოლი შეიწოვება ნაწლავებიდან პერორალური მიღების შემდეგ და კანის მეშვეობით კანის გამოყენების შემდეგ, თუმცა ბიოშეღწევადობა ცვალებადია. გავრცელებული ინფორმაციით, ის მთელ სხეულშია გავრცელებული. ლევამიზოლი ძირითადად მეტაბოლიზდება 6%-ზე ნაკლები უცვლელი სახით გამოიყოფა შარდში. პლაზმური ნახევრადგამოყოფის პერიოდი განსაზღვრულია რამდენიმე ვეტერინარული სახეობისთვის: პირუტყვი 4-6 საათი; ძაღლები 1,8-4 საათი; და ღორის 3,5-6,8 სთ. მეტაბოლიტები გამოიყოფა როგორც შარდით (პირველ რიგში) ასევე განავლით.

ლევამიზოლი ნაჩვენებია მრავალი ნემატოდის სამკურნალოდ მსხვილფეხა პირუტყვში, ცხვარში და თხაში, ღორში, ფრინველში. ცხვარსა და მსხვილფეხა პირუტყვში ლევამიზოლს აქვს შედარებით კარგი აქტივობა მუცლის ნემატოდების, წვრილი ნაწლავის ნემატოდების (განსაკუთრებით კარგი Strongyloides spp.), მსხვილი ნაწლავის ნემატოდების (არა Trichuris spp.) და ფილტვის ჭიების წინააღმდეგ. სახეობების ზრდასრული ფორმები, რომლებიც ჩვეულებრივ დაფარულია ლევამიზოლით, მოიცავს: Haemonchus spp., Trichostrongylus spp., Osteragia spp., Cooperia spp., Nematodirus spp., Bunostomum spp., Oesophagostomum spp., Chabertia spp. და Dictyocaulus vivapurus. ლევამიზოლი ნაკლებად ეფექტურია ამ პარაზიტების გაუაზრებელი ფორმების წინააღმდეგ და ზოგადად არაეფექტურია პირუტყვში (მაგრამ არა ცხვრებში) დაპატიმრებული ლარვის ფორმების წინააღმდეგ.

ღორებში ლევამიზოლი ნაჩვენებია Ascaris suum, Oesophagostomum spp., Strongyloides, Stephanurus და Metastrongylus-ის სამკურნალოდ.

ლევამიზოლი გამოიყენებოდა ძაღლებში, როგორც მიკროფილარიციდი დიროფილარია იმიტის ინფექციის სამკურნალოდ.

ლევამიზოლი უკუნაჩვენებია მეძუძურ ცხოველებში. ის სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული ცხოველებში, რომლებიც ძლიერ დასუსტებულნი არიან ან აქვთ თირკმლის ან ღვიძლის მნიშვნელოვანი უკმარისობა. გამოიყენეთ სიფრთხილით ან, სასურველია, დაგვიანებით გამოყენება მსხვილფეხა რქოსანი პირუტყვში, რომელიც სტრესულია ვაქცინაციის, რქის მოცილების ან კასტრირების გამო.

არ არსებობს ინფორმაცია ორსულ ცხოველებში ამ პრეპარატის უსაფრთხოების შესახებ. მიუხედავად იმისა, რომ ლევამიზოლი ითვლება შედარებით უსაფრთხოდ გამოსაყენებლად ორსულ მსხვილ ცხოველებში, გამოიყენეთ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პოტენციური სარგებელი აღემატება რისკებს.

არასასურველი ეფექტები, რომლებიც შეიძლება გამოვლინდეს მსხვილფეხა რქოსან პირუტყვში, შეიძლება მოიცავდეს მუწუკების ქაფს ან ჰიპერსალივაციას, აღგზნებას ან კანკალს, ტუჩების ცვენას და თავის კანკალს. ეს ეფექტები ჩვეულებრივ აღინიშნება რეკომენდებულზე მაღალი დოზებით ან თუ ლევამიზოლი გამოიყენება ორგანულ ფოსფატებთან ერთად. სიმპტომები ჩვეულებრივ ქრება 2 საათის განმავლობაში. მსხვილფეხა რქოსან პირუტყვში ინექციისას შეიძლება მოხდეს შეშუპება ინექციის ადგილზე. ეს ჩვეულებრივ მცირდება 7-14 დღეში, მაგრამ შეიძლება სკანდალური იყოს ცხოველებში, რომლებიც დაკვლასთან ახლოს არიან.

 ცხვარში ლევამიზოლმა შეიძლება გამოიწვიოს გარდამავალი აგზნებადობა ზოგიერთ ცხოველში დოზის მიღების შემდეგ. თხებში ლევამიზოლმა შეიძლება გამოიწვიოს დეპრესია, ჰიპერესთეზია და ნერწყვდენა.
 ღორებში ლევამიზოლმა შეიძლება გამოიწვიოს ნერწყვდენა ან მუწუკის ქაფი. ფილტვის ჭიებით ინფიცირებულ ღორს შეიძლება განუვითარდეს ხველა ან ღებინება.

 გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შეიძლება გამოვლინდეს ძაღლებში, მოიცავს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევას (ჩვეულებრივ, ღებინება, დიარეა), ნეიროტოქსიკურობა (სუნთქვა, კანკალი, აგზნება ან სხვა ქცევითი ცვლილებები), აგრანულოციტოზი, ქოშინი, ფილტვის შეშუპება, იმუნური შუამავლობით გამოწვეული კანის გამონაყარი (ერითროედემა, მულტიფორმული ერითემა, ტოქსიკური). ეპიდერმული ნეკროლიზი) და ლეთარგია.

 კატებში გამოვლენილი გვერდითი მოვლენები მოიცავს ჰიპერსალივაციას, აგზნებას, მიდრიაზი და ღებინება.
 

პერორალური მიღებისთვის.

ზოგადი დოზაა 5-7,5 მგ ლევამიზოლი კგ სხეულის წონაზე.

უფრო კონკრეტული დეტალებისთვის, რომელიც ეხება თითოეულ ბოლუსს, იხილეთ ქვემოთ მოცემული ცხრილი.

ბოლუსის დოზა:

150 მგ 1 ბოლუსი 25 კგ სხეულის წონაზე.

600 მგ 1 ბოლუსი 100 კგ სხეულის წონაზე.

1000 მგ 1 ბოლუსი 150 კგ სხეულის წონაზე.

პირუტყვი (ხორცი და სუბპროდუქტები): 5 დღე.

ცხვარი (ხორცი და სუბპროდუქტები): 5 დღე.

არ უნდა იქნას გამოყენებული ცხოველებში, რომლებიც აწარმოებენ რძეს ადამიანის მოხმარებისთვის.

რეკომენდებული მაქსიმალური შენახვის ტემპერატურაა 30℃.

გაფრთხილება: შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.